Commands & Colors: Ancients (7th printing)

Commands & Colors: Ancients jest grą wojenną w której starcia między armiami toczone są na mapie z heksami. Oddziały, którymi operujemy składają się z drewnianych specjalnie oznakowanych bloczków; wszystko bardzo fajnie i przejrzyście prezentuje się na mapie. Mechanizm gry to kombinacja kart (wydawane rozkazy) i kości d6 (liczenie strat). Zasady na tyle klarowne i czytelne, że nie sprawiają większych problemów w trakcie grania. W CC:A grałem zarówno z osobami dorosłymi, jak i gram z moim 9-letnim synem ( w tym czasie mój młodszy 7-letni syn przygląda się z zaciekawieniem; powoli zaczyna również uczyć się tej gry). Gra oferuje spore możliwości i kombinacje rozgrywania konkretnych scenariuszy bitewnych; cechuje się niesamowitą grywalnością. Polecam ją każdemu.

Wielu mówi, że za prosta. Że nie oddaje realiów epoki. Że modyfikatory nie takie. Że przecież ta bitwa tak nie wyglądała w rzeczywistości... I w sumie mają rację, ale gdzie w takim razie szukać gier, w których znajdziemy wszystkie te rzeczy? Prawdopodobnie ich nie ma i nie będzie, bo wszystkie opierają się na pewnym modelu matematycznym, który w takim czy innym zakresie jest policzalny i definiowalny (w przeciwnym razie nie dałoby się w żadną grę zagrać, chyba że starożytny erpeg :) ). Cały system był, jest i pewnie jeszcze długo będzie - co tylko świadczy o jego popularności - prosty, przejrzysty i przystępny. Nie musi być jednocześnie synonimem gry wyłącznie dla dzieci i ich strudzonych pracą rodziców, a w takim kontekście najczęściej się przewija. Jeśli ktoś wam mówi, że to jest gra zbyt banalna i odrealniona, a przy tym porównuje ją do gier euro (sic!), to powiedzcie mu: w euro to ty byś w końcu mógł choć raz zagrać. :) Ponadto, pomimo iż gracze losują karty, których nie pokazują przeciwnikowi, można w C&C spokojnie grać solo, starając się prowadzić obie strony najlepiej jak się da. Mało jest gier (około)wojennych, które w jednym pudełku - pudle raczej - kryją tyle frajdy, biorąc w nawias wszelkie realia i tym podobne. Jest szybko, jest intensywnie, są emocje i chęć odegrania się. Czyż nie jest to jednym z głównych powodów, dla którego w ogóle zasiadamy do stołu? :)