Marco Polo (edycja polska)

Bardzo ciekawe połączenie możliwości rozgrywki z nowymi graczami jak i "starymi wyjadaczami". Gra średnio-zaawansowana, ale daje dużo możliwości kombinowania jak uzyskać największe "kombo". Dodatkowo losowe rozstawienie akcji miast jak i wybór postaci zapewnia różnorodność na dziesiątki rozgrywek.

Ciekawa gra - coś ala euro worker placement z dodatkiem losowości (kości) oraz variable player powers (każda postać ma unikalne zdolności). Polecam fanom średnio zaawansowanej optymalizacji z pewną dozą interakcji. Gra całkiem fajnie wydana.

Zacznę od wykonania. Gra jest wykonana "na bogato".Ciężkie pudło,ledwo się domyka po włożeniu do niego wszystkich elementów – mnóstwa drewna (surowce, domki, kości) i sporej ilości grubej, dobrej jakościowo tektury (kafli miast, postaci). Pięknie wykona graficznie plansza z nutą klimatu XIII wiecznych kartografii. Instrukcja jest napisana przystępnie, dobrze zilustrowana, z licznymi przykładami. W grze wcielamy się w średniowiecznych podróżników, którzy podczas wojaży, wyruszając z Wenecji, będą odwiedzać różna zakątki znanego świata, zakładać tam placówki handlowe, realizować cele, aby otrzymać punkty zwycięstwa i dobra, a to wszystko za pieniądze i z pomocą wielbłądów. Gra wykorzystuje technikę rzutu kośćmi w celu wyboru akcji-dice placement. Do wykorzystania w każdej z pięciu tur mamy pięć kości we własnym kolorze, które możemy „wysłać” do wykonania stałych akcji na planszy: pozyskania pieniędzy, towarów, kontraktów, podróżowania oraz wielu zmiennych w każdej partii akcji na planszy. Podróże w Marco Polo są solą tej gry, są piękne, ale bardzo trudne, bo kosztowne. Można pójść droga na skróty i realizować tzw. kontrakty handlowe, jednak podróże po mapie, mimo że trudniejsze, dają więcej satysfakcji i większy wachlarz możliwości niż opcja handlowa.Podróże umożliwiają również zdobywanie dodatkowych punktów na koniec gry. Gra się fajnie skaluje na każda ilość graczy , rozgrywka jest płynna i nie za długa 40 min-60 min. Wysoka regrywalność i mała powtarzalność rozgrywki. Jest dużo postaci w które się wcielamy na początku rozgrywki do wypróbowania. Wraz z wyborem postaci, jesteśmy trochę skazani na zbieranie punktów w określony sposób, ale sprawia to jednocześnie, że każda gra będzie wyglądała trochę inaczej. Maco Polo to zaawansowana gra rodzinna, na pewno nie jest to gra łatwa, jaką można polecić początkującym graczom.

Bardzo ciekawy koncept, widać dopieszczenie zasad na każdym kroku. Bardzo lubię gry typu dice placement i ta jest jedną z lepszych, ale.... jak DLA MNIE jest za krótka kołderka. Cały czas coś uwiera, cały czas wszystkiego mało. Przez wszystkie rozgrywki miałem odczucie, że zawsze mi brakuje czegoś (surowców, wielbłądów, kasy albo tur). Że nie zdążę zrealizować jakiegoś planu. To nieprzyjemne uczucie towarzyszące mi przez całą grę, to kołatanie z tyłu głowy, psuło mi przyjemność z rozgrywki i nie dawało satysfakcji nawet gdy wygrywałem. Szkoda, że szlaki na mapie mają stały koszt podróży (miejscami wg. mnie za wysoki), inne koszty w każdej rozgrywce podniosłyby regrywalność, choć nie jest ona niska. Jeśli komuś nie przeszkadza efekt krótkiej kołderki, to jest to zdecydowanie tytuł dla niego.

Miła kostkowa mechanika, ogromny wybór postaci z naprawdę różnych właściwościach; wiele unikalnych miejsc, wyzwalanych za pomocą kostki – wszystko to sprawia, że powrót do Marco Polo w kółko. Dodatkowo, gra zmusza do opracowania plan prawie wszystkie pięć rund. Plan ten powinien być zwięzły i super skuteczne, albowiem partii odbywają się po prostu szybko. Podsumowanie: jedna z ulubionych евроигр z klockami.

Lubię tę grę. Jest ładna, zasady ma dość proste, a jest nad czym pogłowić. Bardzo podobają mi się postacie, bo naprawdę mocno wpływają na rozgrywkę, a są dość dobrze zbalansowane (choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, po kilku partiach człowiek wie, jak grać swoją postacią albo przeciwko innej postaci).

To gra, która dojrzewa razem z graczem. Pierwsze partie wydawały się strasznie krótkie, bo te pięć rund to w gruncie rzeczy naprawdę mało. Ale już po 3-4 rozgrywkach da się zauważyć znacznie lepsze planowanie swoich akcji i wykorzystywanie dostępnych zasobów, w tym czarnych kości. Smaczku grze dodają unikalne postaci, z których każda wydaje się być bardzo mocna... ale i tak tylko w niewielkim stopniu pomagają nam one w realizacji kontraktów, które są bodaj najważniejszym punktem programu (choć wielu twierdzi, że nie, skoro dodatkowo gracza z ich największą liczbą nagradza się punktowym bonusem). Z tą grą jest zresztą trochę tak, jak u Einsteina - jeśli twierdzisz, że nie da się wygrać jakąś postacią to przyjdzie człowiek, który o tym nie wie... i wygra. :) Lekkie euro w ładnej oprawie i ze sporą regrywalnością. Po zakupie rozszerzenia z nowymi postaciami (bardzo fajne) i/lub nowymi szlakami (mniej interesujące moim zdaniem) robi się z tego gra kompletna.